Pracowałem kiedyś w niepublicznym ośrodku terapeutycznym (z internatem) dla młodzieży. Całość utrzymywana z dotacji państwowych.
Notorycznie brakowało na wypłaty, wychowawcy i opiekunowie zwykle musieli z własnej kieszeni kupować materiały na terapię, zajęcia artystyczne itp.
Nawet z konta na wyżywienie podopiecznych znikała często kasa. Według właścicieli, musieli z tej puli brać na pokrycie rachunków i czynszu, bo biznes był „nierentowny” i ciągle musieli do niego dokładać.
Któregoś dnia weszła policja z nakazem z prokuratury. Okazało się, że w czasie jak my kupowaliśmy za własne pieniądze jedzenie dla dzieciaków, oni mieli 4 samochody w leasingu, budowali dom w górach i regularnie uprawiali zagraniczne wojaże.
Ogólnie ponoć przekręcili przez lata jakieś 7 milionów.
