Historia mniej do śmiechu, bardziej ku przestrodze. Dostałem ofertę pracy w poważnym software housie specjalizującym się w bankowości. Duże marki, benefity, perspektywy, mili ludzie, jedynie dwa niewielkie haczyki: koniecznie UoP (normą w branży jest raczej B2B albo przynajmniej swoboda wyboru między jednym a drugim) oraz zapis o zakazie konkurencji.
Dla programistów taki zapis jest standardowy i zwykle mówi, że nie wolno świadczyć usług w tej samej branży w której działa zleceniodawca albo na rzecz konkretnych konkurencyjnych firm.
Tu było inaczej – zapis mówił o zakazie jakiejkolwiek działalności własnej bez pisemnej zgody pracodawcy. Miałem kilka zleceń od wcześniejszych klientów bez żadnego związku z bankowością, pomyślałem, że wystąpię o zgodę, napiszę jakie to branże, formalnościom stanie się zadość i tyle, radośnie podpisałem więc umowę.
No i wyszło szydło z worka – na moją listę kilku zleceń, które chciałem sobie zrobić w czasie prywatnym prezes oświadczył mi, że zasadniczo to oni nikomu nie pozwalają nic robić poza pracą dla firmy, a już mi na pewno nie bo mam się po godzinach uczyć ich systemów, a nie dorabiać. Czyli wręcz oświadczył, że zapis o pisemnej zgodzie jest tak naprawdę kajdanem za pomocą którego firma kontroluje co pracownik robi poza godzinami pracy. Szlag mnie trafił bo mam poczucie, że feudalizm się chyba jednak skończył 🙂 na różne firmy trafiałem, ale tego, żeby mi pracodawca płacił za 8h i dyktował co mogę robić w pozostałych 16h jeszcze nie było.
Long story short, przeczekałem do dużo lepszej oferty wolnej od dziwnych zapisów, a prezes-kajdan był wielce zawiedziony i zszokowany moim wypowiedzeniem (przy okazji przeskoczył od wcześniejszego „Te 10% podwyżki, o które prosiłeś, bo Ci doszły dodatkowe obowiązki to nie do przyjęcia” do „Oni dają Ci 25% więcej? Nie robi to na mnie wrażenia, mogę przebić” – klasyk).
