Niedawno udało mi się wygrać konkurs na stanowisko w służbie cywilnej.
Wymagania: wykształcenie wyższe, kierunkowe, doświadczenie, znajomość kilku ustaw, niekaralność, co tam jeszcze można wpisać to było.
Najpierw normalnie, składam papiery. Za tydzień e-mail, że zapraszamy na test z wiedzy.
Test niby krótki, bo 20 pytań, ale rozrzut niezły, bo wiedza i specjalistyczna z kilku dziedzin, i z ustaw, i ze służby cywilnej. Potem po tygodniu telefon, że zapraszamy na rozmowę, po kolejnym tygodniu gratulujemy, został pan wybrany, chcemy z panem współpracować. Ja też chciałem, bo wcześniej pracowałem miesiąc u takiego Janusza prywaciarza, że szkoda gadać; i chciałem mieć po prostu robotę 8:00-16:00 bez żadnych wesołych bezpłatnych nadgodzin. Facet w rozmowie powiedział mi, że urząd nie jest jakoś super konkurencyjny płacowo, ale to co potem usłyszałem mnie rozwaliło, a brzmiało to mniej więcej tak:
„nigdy jako pracownik nie dostaniesz 2 dobrych ocen urzędnika z rzędu, bo to by się wiązało z podwyżką, a dyrektor wydał zarządzenie, że pieniędzy nie ma i nie będzie, i dlatego nie dawać dobrych ocen”
Z tego co wiem cały mój dział tyra za najniższą krajową (oprócz kilku pań, którym udało się zrobić urzędnika mianowanego i mieć całe 800 brutto więcej)
Z jednej strony robota raczej lekka, chociaż teraz nie sezon i podobno od stycznia będzie lekki zapiernicz; z drugiej z kolei moim zdaniem dość wysokie wymagania jak na najniższą krajową.
I tak to jest proszę państwa w naszym pięknym kraju. Gdybym zamiast wyższych studiów zrobił uprawnienia na wózki widłowe to teraz bym pewnie jeździł gdzieś zagramanicą zarabiając porządne pieniądze, a tak siedzę i rozkminiam z czego jeszcze mógłbym zrezygnować żeby oszczędzić więcej pieniędzy.
Bonus: moi rodzice twierdzą, że nie powinienem narzekać na zarobki na poziomie najniższej krajowej bo „na łeb ci deszcz nie pada i siedzisz sobie za biurkiem cały dzień”
