Lata temu pracowałam w call center. Sprzedawaliśmy abonamenty i telefony małym i mikro przedsiębiorstwom. Kierownik projektu kazał sprzedać i wciskać każdą ściemę, jaka nam przyszła do głowy, nawet jak to było jawne kłamstwo.
Gdzie jest haczyk? Nie mieliśmy komputerów, tylko wydrukowane kilkadziesiąt kartek, nie wiedzieliśmy do kogo dzwonimy ani co dany klient obecnie posiada a nasze telefony nie miały opcji nagrywania – rok po 2010 telefony gorsze od Nokii 3510i.
Aby zawrzeć umowę trzeba było zadzwonić z innego telefonu „Mega drogiego smartfona” który już rozmowy nagrywał o ile się tę opcję włączyło a jak nie to ponowny telefon, bo błąd systemu.
To, co mówiliśmy przy ustaleniach było nie do sprawdzenia, ważne było tylko to, co na finalnej rozmowie.
Plan był taki zmęczyć klienta rozmową tak, aby przy finalizacji nie dopytywał o szczegóły, tylko zgadzał się na wszytko.
Jak przyszło do płatności to okazało się, że zarobiłam mniej niż powinnam i po przeliczeniu „Koperty” pożegnałam się.
Byłam tak długo tylko dlatego, aby dostać kasę za szkolenie. Dobrze, że wtedy miałam dwie pracę, bo z tej nie wiem, czy by mi wystarczyło na wynajem pokoju.
