Pierwsza praca – zrobienie strony internetowej, ogarnianie social media, materiałów graficznych typu ulotki, plakaty itp dla salonu fryzjerskiego. Mimo że miałam umowę zlecenie, oczywiście codziennie musiałam być na miejscu.
Szefowa potrafiła krzyczeć na pracowników, a z drugiej strony zależało jej na swobodnej atmosferze, przez co nigdy nie było wiadomo, czy akurat ma mood szefowa, czy best friend.
Na mnie nakrzyczała raz, powiedziała, że mam nie przychodzić w poniedziałek do pracy. No to nie przyszłam xD ale był dym. Nie odbierałam telefonów cały dzień. Więcej już nie podniosła na mnie głosu.
Najgorszy typ szefa, który zamiast motywować premiami, to próbuje wprowadzić maksymalną kontrolę. Przybywało tabelek do wypełniania, zestawień itd., kto miał słabe wyniki – na dywanik. Zamiast dać konkretną premię, to urządzała jakieś konkursy, w których nikt nie chciał brać udziału (typu drobna nagroda rzeczowa za najlepsze wyniki).
Nigdy nie było wiadomo, czy i o której pojawi się w pracy, nieobecności zawsze zbiegały się jakoś z wypłatami. Wszyscy czekają na pieniądze, a ta na wakacjach albo uj wie gdzie.
Musiałam też czasami robić za księgową, oczywiście nie mając o tym pojęcia. Wystawiałam jakieś faktury, i chyba mieli przez to kontrolę ze skarbówki xddd pszypał
Jeśli salon miał gorsze obroty, to oczywiście była wina pracowników, a nie jej. Fryzjerzy przychodzili, popracowali chwilę i szli do innych salonów, więc był straszny ból dupy xD więc wiecznie musiałam wystawiać ogłoszenia o pracę.
Ostatecznie rzuciłam pracę z dnia na dzień, miałam umowę zlecenie więc mogłam. Wiedziałam, że będzie szok, no ale łez się nie spodziewałam… Xd Miałam już inna pracę, więc płacz niezbyt mnie wzruszył.
