Ogólnie mam pracę, ale szukam czegoś lepszego, bliżej domu, toteż rozsyłam dokumenty i chodzę na rozmowy, ustawiając je pod obecne obowiązki zawodowe.
Tak było i tym razem, choć wymagało to ode mnie niezłego spięcia, by wyrobić się czasowo. Dotarłam kilka minut przed czasem, zdążyłam w hallu ogarnąć grzywę i poprawić puder 😉
Wchodzę do biura:
~ Dzień dobry, XY
• Dzień dobry, pani na rozmowę?
~ Tak, jestem punktualnie.
• Pani Joanna?!
~ Tak, to ja.
• Ale na zdjęciu… No jest pani podobna, ale…
~ Ale miałam inną fryzurę.
• Tak, tak, rzeczywiście… Ale myślałam, że jest pani młodsza! – słysząc to, przełknęłam ślinę, ugryzłam się w język.
~ A zapoznała się pani z moją aplikacją?
• Oczywiście!
~ Tak? A z jaką częścią mojego CV zapoznała się pani?
• No wie pani!
~ Właśnie nie wiem. Nie wiem, jak pani wywnioskowała, że jestem młodsza. Osoba z kilkunastoletnim doświadczeniem zawodowym nie będzie miała 25 lat. Ponadto, ma pani podaną datę urodzenia, więc jak na talerzu widać, w jakim wieku jestem.
Kobietę zamurowało. Ja odwróciłam się na pięcie i wyszłam.
